κουβεντες γυναικων

" Όταν εκπαιδεύεις ένα αγόρι, μορφώνεις ένα αγόρι. Όταν εκπαιδεύεις ένα κορίτσι, μορφώνεις μια ολόκληρη γενιά."

ελληνική ημερομηνία

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Ολα για την γυναικα .το σπιτι,το παιδι,την οικογενεια....
Powered By Blogger

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Γυμναστική στα 25, δυνατό μυαλό στα 50


Οσο πιο δραστήριος είναι κάποιος στα 25 του χρόνια τόσο καλύτερα λειτουργεί το μυαλό του όταν φτάσει στη μέση ηλικία, σύμφωνα με μία νέα, μεγάλη μελέτη. Τα καλά νέα, πάντως, είναι πως ακόμα κι αν αμελήσατε να γυμνάζεστε στα νιάτα σας, μπορεί και τώρα να αρχίσετε για να προστατεύσετε τον εγκέφαλό σας, γράφει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».Οσοι από εμάς έχουν περάσει τα 40, ξέρουν καλά τις πρώτες ενδείξεις αφηρημάδας και «μπερδεμένης» σκέψης – τα ονόματα που καμιά φορά δυσκολεύονται να θυμηθούν, κάποιες λέξεις που δεν είναι πάντοτε εύκαιρες στο μυαλό ή τα κλειδιά του αυτοκινήτου που ολοένα και συχνότερα μοιάζουν να παραπέφτουν κάπου. Ωστόσο αυτές οι αναλαμπές αφηρημάδας δεν εκδηλώνονται σε όλους τους ανθρώπους στην ίδια ηλικία, ούτε με την ίδια ένταση και οι ειδικοί μέχρι πρότινος δεν ήξεραν πού οφείλεται η διαφορά, αν και ήταν σίγουροι πως ώς κάποιο βαθμό παίζουν ρόλο τα γονίδια.Η νέα μελέτη, όμως, που πραγματοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων υπό τον δρα Ντέιβιντ Ρ. Τζέικομπς, καθηγητή Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα στην Μινεάπολη, υποδηλώνει ότι καθοριστικό ρόλο παίζει ο τρόπος ζωής και ιδίως το επίπεδο φυσικής δραστηριότητας.

Ο δρ Τζέικομπς και οι συνεργάτες του από πανεπιστήμια των ΗΠΑ και άλλων κρατών εξέτασαν το θέμα αναλύοντας στοιχεία που συγκεντρώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από δείγμα χιλιάδων ανδρών και γυναικών ηλικίας 18 έως 30 ετών στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, όταν δήλωσαν συμμετοχή σε μια μεγάλη μελέτη για την καρδιά, την επονομαζόμενη μελέτη Cardia.Κατά την έναρξη της Cardia, πολλοί από τους εθελοντές είχαν υποβληθεί σε ένα τεστ φυσικής κατάστασης κατά το οποίο τούς είχε ζητηθεί να περπατούν ολοένα πιο γρήγορα σε κυλιόμενο διάδρομο έως ότου εξαντληθούν. Η μέση διάρκεια μέχρι να φτάσουν οι εθελοντές στα όριά τους ήταν τα 10 λεπτά, γεγονός που υποδηλώνει ότι είχαν μέτρια φυσική κατάσταση (αν ήταν καλογυμνασμένοι, θα άντεχαν πολύ περισσότερο).Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα, αρκετές εκατοντάδες από εκείνους τους εθελοντές, που τώρα πια έχουν ηλικία 43 έως 55 ετών, επανέλαβαν το τεστ της εξάντλησης. Οι περισσότερο έφτασαν στα όριά τους πολύ νωρίτερα, με τη μέση διάρκεια της αντοχής τους να είναι κάτω από 7 λεπτά, αν και μερικοί (λίγοι) άντεξαν περισσότερο απ’ όσο στα νιάτα τους. Εκτός από το τεστ στον κυλιόμενο διάδρομο, οι μεσήλικοι εθελοντές υποβλήθηκαν και σε τεστ νοητικών λειτουργιών για να αξιολογηθεί η μνήμη, η κριτική ικανότητα και η ικανότητα λήψης άμεσων και σωστών αποφάσεων. 
Στο πλαίσιο αυτό, τους ζητήθηκε να απομνημονεύσουν μία λίστα λέξεων και να ξεχωρίσουν χρώματα από κείμενα (λ.χ. όταν έβλεπαν τη λέξη κίτρινο σε μια πράσινη οθόνη, να προσέχουν το χρώμα της οθόνης και όχι αυτό της λέξης).Οπως έγραψαν οι ερευνητές τον περασμένο μήνα στην επιθεώρηση «Neurology», οι επιδόσεις των μεσήλικων εθελοντών έδειξαν πως όσοι είχαν την καλύτερη φυσική κατάσταση τη δεκαετία του ’80 επίμονα απέδιδαν καλύτερα στα νοητικά τεστ της μέσης ηλικίας απ’ ό,τι όσοι είχαν κακή φυσική κατάσταση στα 25 τους. Στην πραγματικότητα, για κάθε επιπλέον λεπτό που περνούσαν στα 25 τους πάνω στον κυλιόμενο διάδρομο, θυμούνταν τουλάχιστον 1 λέξη περισσότερη στο τεστ της μνήμης κι έκαναν ένα λάθος λιγότερο στο τεστ των λέξεων και των χρωμάτων.Αν και η διαφορά αυτή μοιάζει μικρή, είναι πολύ σημαντική, διότι αντιπροσωπεύει περίπου ένα έτος διαφορά σε αυτό που θεωρείται φυσιολογική γήρανση του εγκεφάλου, λένε οι ερευνητές (με άλλα λόγια, ο 50άρης που σήμερα θυμάται μία λέξη περισσότερη απ’ ό,τι άλλοι συνομήλικοί του, έχει εγκέφαλο ηλικίας 49 ετών).Το όφελος αυτό καθίσταται ακόμα πιο σημαντικό εάν αναλογιστεί κανείς πως «άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η ίδια πρόσθετη λέξη σχετίζεται επίσης με μείωση κατά 20% του κινδύνου άνοιας αργότερα στη ζωή», τονίζει ο δρ Τζέικομπς. Τα ευρήματα αυτά ουσιαστικά υποδηλώνουν ότι η εκφύλιση των νοητικών λειτουργιών αρχίζει πολλές δεκαετίες πριν εκδηλωθεί η όποια μορφή άνοιας και πιθανώς θα απέλπιζαν όποιον δεν λάτρευε τη γυμναστική στα νιάτα του εάν η νέα μελέτη δεν είχε δείξει κάτι ακόμα: όσοι εθελοντές αγάπησαν τη γυμναστική στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο τεστ στον κυλιόμενο διάδρομο απέδωσαν πολύ καλύτερα στα τεστ νοητικών δεξιοτήτων σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους που διατήρησαν το ίδιο επίπεδο φυσικής δραστηριότητας ή εγκατέλειψαν τη γυμναστική στο πέρασμα του χρόνου. «Είναι ένα κλισέ, αλλά πραγματικά ισχύει: ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσει κάποιος γυμναστική, για όποιον λόγο και αν το κάνει», κατέληξε ο δρ Τζέικομπς.

Αλτσχάιμερ: Η γυμναστική «αντίδοτο» στην κληρονομικότητα

Η συχνή άσκηση μπορεί να διατηρήσει ακμαίο τον εγκέφαλο των ανθρώπων που κινδυνεύουν να εκδηλώσουν τη νόσο


Η γυμναστική μπορεί να διατηρήσει ακμαίο τον εγκέφαλο των ανθρώπων που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν νόσο Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μία πρωτοποριακή μελέτη, που δημιουργεί ελπίδες ότι λίγη άσκηση θα μπορούσε να επιβραδύνει την εξέλιξη μιας από τις πιο επίφοβες ασθένειες του γήρατος.
Στη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Frontiers in Aging Neuroscience», συμμετείχαν σχεδόν 100 εθελοντές ηλικίας 65 έως 89 ετών, πολλοί εκ των οποίων είχαν οικογενειακό ιστορικό της νόσου.Αν και η νόσος Αλτσχάιμερ μπορεί να προσβάλει οποιονδήποτε άνθρωπο ηλικίας άνω των 65 ετών, έχει διαπιστωθεί πως είναι πολύ πιθανότερο να προσβάλει όσους φέρουν μία συγκεκριμένη μεταλλαγή ενός γονιδίου που λέγεται APOE. Η μεταλλαγή αυτή είναι γνωστή ως e4, τείνει να είναι κληρονομούμενη και την έφεραν οι μισοί εθελοντές της νέας μελέτης.Οπως εξηγούν οι επιστήμονες από την Κλινική Κλίβελαντ στο Οχάιο που την πραγματοποίησαν την έρευνα, κανένας από τους εθελοντές δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα μνήμης κατά την έναρξή της, ενώ οι μισοί δεν γυμνάζονταν καθόλου.Οι υπόλοιποι περπατούσαν, έκαναν τζόγκινγκ ή ασχολούνταν με άλλες μέτριας έντασης δραστηριότητες δύο έως τρεις φορές την εβδομάδα.Οι εθελοντές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες, ανάλογα με το αν έφεραν τη μεταλλαγή e4 του γονιδίου APOE και το αν γυμνάζονταν συστηματικά, ενώ υποβλήθηκαν και σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου στις οποίες καταγράφηκε το μέγεθος του ιπποκάμπου. Ο ιππόκαμπος είναι μία δομή στο κέντρο του εγκεφάλου που παίζει καθοριστικό ρόλο στην επεξεργασία των αναμνήσεων και είναι γνωστό ότι συρρικνώνεται στους πάσχοντες από Αλτσχάιμερ – και μάλιστα πολλά χρόνια πριν γίνουν εμφανή τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της νόσου.Οι ερευνητές επανέλαβαν τη μαγνητική τομογραφία 18 μήνες αργότερα για να ξαναμετρήσουν το μέγεθος του ιπποκάμπου.Με μεγάλη τους έκπληξη διαπίστωσαν πως παρότι το χρονικό διάστημα που είχε μεσολαβήσει ήταν πάρα πολύ μικρό, στους εθελοντές που έφεραν την μεταλλαγή e4 του γονιδίου APOE και δεν γυμνάζονταν, ο ιππόκαμπος είχε συρρικνωθεί σημαντικά: 3% κατά μέσο όρο.Αντιθέτως, είχε διατηρήσει σχεδόν αναλλοίωτο το μέγεθός του στους φορείς της μεταλλαγής οι οποίοι γυμνάζονταν συστηματικά, ενώ το ίδιο ίσχυε και για τους ηλικιωμένους που δεν έφεραν το συγκεκριμένο γονίδιο.Με άλλα λόγια, «ο εγκέφαλος των δραστήριων εθελοντών οι οποίοι διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν νόσο Αλτσχάιμερ λόγω κληρονομικότητας ήταν παρόμοιος με αυτόν όσων κινδύνευαν πολύ λιγότερο, επειδή δεν είχαν οικογενειακό ιστορικό» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Στίβεν Μ. Ράο, καθηγητής στο Κέντρο Νοητικής Νευροεπιστήμης Schey της Κλινικής Κλίβελαντ. Αυτό σημαίνει ότι «η άσκηση είχε δράσει προστατευτικά».Την ίδια στιγμή, ο εγκέφαλος των υψηλού κινδύνου εθελοντών οι οποίοι διήγαν καθιστική ζωή, έδειξε να υφίσταται δομικές αλλαγές που μοιραία οδηγούν στην άνοια και μάλιστα «σε πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα, γεγονός που αυξάνει τη σημασία τους», πρόσθεσε.Το πώς ακριβώς η γυμναστική μπορεί να προστατεύει τον ιππόκαμπο παραμένει ασαφές, αν και είναι γνωστό ότι τόσο το γονίδιο e4 όσο και η γυμναστική επηρεάζουν τον μεταβολισμό του λίπους μέσα στον εγκέφαλο και έτσι μπορεί να αλληλοεξουδετερώνονται οι επιδράσεις τους.Για να εξακριβωθεί πώς προστατεύει η άσκηση τον εγκέφαλο απαιτούνται πολλές μελέτες ακόμα και πιθανώς πολλά χρόνια, αλλά ακόμα και με τα υπάρχοντα ευρήματα «όλοι οι μεσήλικοι και ηλικιωμένοι έχουν έναν πολύ καλό λόγο για να ασκούνται συστηματικά» αφού μπορεί να σώσουν (και) τη μνήμη τους, υπογράμμισε ο δρ Ράο.Πάντως, αν η γυμναστική μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου Αλτσχάιμερ, δεν υπάρχει λόγος να περιμένει κάποιος να βρεθεί και ο μηχανισμός με τον οποίο επιτυγχάνεται αυτό για να ασκηθεί...Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Οι άντρες είναι «πρωταθλητές» της βλακείας;

Την θεωρία ότι οι άντρες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τις γυναίκες να κάνουν βλακείες - και μάλιστα θανατηφόρες - δείχνει να επιβεβαιώνει μία νέα μελέτη.
Ωστόσο ακόμα και οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ που την πραγματοποίησαν λένε ότι τα ευρήματά της θα πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή, αφ’ ενός διότι τα στοιχεία προέρχονται από μία γυναίκα, αφ’ ετέρου διότι συχνά η εγγενής, παράτολμη ανδρική φύση τροφοδοτείται από το αλκοόλ.
Οι ερευνητές από την βορειοανατολική Αγγλία εξέτασαν στοιχεία μίας 20ετίας, που αφορούν τις βλακώδεις συμπεριφορές που επέδειξαν οι «νικητές» των βραβείων Darwin.
Τα βραβεία αυτά είναι ένας (υποτίθεται) χιουμοριστικός τίτλος που απονέμεται σε ανθρώπους οι οποίοι έκαναν κάτι τόσο βλακώδες, «ώστε “αυτοεξαιρέθηκαν” από τη γονιδιακή κληρονομιά της ανθρωπότητας επειδή πέθαναν ή στειρώθηκαν».
Οι «νικητές» πρέπει να έχουν χάσει τη ζωή τους με τρόπο που ξεκάθαρα διαχωρίζει την βλακεία από το ατύχημα. Ατύχημα είναι, λ.χ., να επεξεργάζεται κάποιος ένα πιστόλι και αυτό να εκπυρσοκροτήσει, αλλά βλακεία είναι να πυροβολεί το κεφάλι του για να αποδείξει στον συνομιλητή του ότι το πιστόλι είναι γεμάτο.
Άλλοι «νικητές» είναι, λ.χ.:
* Ένας άντρας που σκοτώθηκε την ώρα που προσπαθούσε να πάει στον προορισμό του με ένα καροτσάκι λαϊκής που είχε συνδέσει πίσω από ένα τραίνο

* Ένας τρομοκράτης ο οποίος άνοιξε το πακέτο με τη βόμβα που είχε αποστείλει, όταν του το επέστρεψε το ταχυδρομείο επειδή δεν είχε αρκετά γραμματόσημα

* Ένας κλέφτης συρματόσχοινων, ο οποίος έκοψε το καλώδιο της καμπίνας ενός ασανσέρ, εν όσω ο ίδιος βρισκόταν ακόμα μέσα

* Δύο ληστές που θέλησαν να διαρρήξουν το σπίτι ενός παίκτη του αμερικανικού φουτμπόλ, ο οποίος είχε ήδη τέσσερις καταδίκες για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης (σε αυτή την περίπτωση, οι ληστές δεν σκοτώθηκαν, αλλά από το πολύ ξύλο χρειάστηκαν νοσηλεία στο νοσοκομείο).

Αναλύοντας, λοιπόν, οι επιστήμονες του Νιούκασλ τις 332 «απονομές» της περιόδου 1995-2014, διαπίστωσαν ότι σε 14 οι «νικητές» ήταν ένας άντρας και μία γυναίκα, οι περισσότεροι εκ των οποίων ενεπλάκησαν σε τόσο επικίνδυνες σεξουαλικές περιπτύξεις ώστε τελικά ο ένας ή και οι δύο έχασαν τη ζωή τους.
Από τους εναπομείναντες 318 «νικητές» των βραβείων Darwin, οι 282 ήταν άντρες και οι 36 γυναίκες. Επομένως, «οι άντρες αποτελούν το 88,7% των "νικητών" των βραβείων Darwin και αυτή η διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα είναι στατιστικώς σημαντική», γράφουν  οι ερευνητές στην «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση» (BMJ).
Και προσθέτουν: «Τα ευρήματα αυτά συμφωνούν απολύτως με την θεωρία της ανδρικής βλακείας (male idiot theory - ΜΙΤ) και υποστηρίζουν την υπόθεση ότι οι άντρες είναι ηλίθιοι και ως ηλίθιοι κάνουν βλακώδη πράγματα».
Σπεύδουν ωστόσο να επισημάνουν ότι υπάρχουν περιορισμοί στα ευρήματά τους, διότι όχι μόνο τα βραβεία τα απονέμει γυναίκα, αλλά είναι καλά τεκμηριωμένο πως πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι κάνουν όταν πίνουν - και οι άντρες πίνουν και μεθούν πολύ συχνότερα απ’ ό,τι οι γυναίκες, σύμφωνα με τις υπάρχουσες μελέτες.
Αυτό λ.χ. συνέβη σε μια παρέα τριών μεθυσμένων ανδρών, οι οποίοι έπαιζαν με μία νάρκη που δεν είχε εκραγεί, χοροπηδώντας πάνω της ένας-ένας με τη σειρά, αφού πρώτα έπιναν από ένα «σφηνάκι». Ευνόητο είναι ότι στο τέλος η νάρκη εξερράγη, σκοτώνοντας και τους τρεις.
Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις κραυγαλέας βλακείας, χωρίς δικαιολογίες, λένε οι ερευνητές. Διότι πως αλλιώς να εξηγηθεί η περίπτωση του άντρα, τον οποίο επί δύο ημέρες έβλεπαν οι εργαζόμενοι ενός κτηρίου να κατεδαφίζει έναν χώρο στάθμευσης αρχίζοντας από τις... κολώνες! Ε, την τρίτη μέρα το κτήριο κατέρρευσε πάνω του και τον άφησε στον τόπο, μέσα στον μίνι εκσκαφέα που χρησιμοποιούσε.
Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η μελέτη δημοσιεύεται στο εορταστικό τεύχος της BMJ, το οποίο παραδοσιακά είναι αφιερωμένο σε πιο «ελαφριά» θέματα, αν και η επιλογή τους γίνεται με τα ίδια αυστηρά κριτήρια που επιλέγει και τις σοβαρές μελέτες.
Πέρυσι, λ.χ., η BMJ μάς είχε εξηγήσει γιατί ο Τζέιμς Μποντ ήταν αλκοολικός, ενώ το 2009 είχε αποφανθεί ότι ο Άγιος Βασίλης είναι εχθρός της δημόσιας υγείας!

Για τις γυναίκες... τo σεξ αρχίζει στα 40

Oι γυναίκες μπορούν να έχουν φυσιολογική ερωτική επιθυμία και τακτική σεξουαλική ζωή έως τα βαθιά γεράματα, παρά την αντίθετη κοινή πεποίθηση.
Οι επιστήμονες τονίζουν πως η ερωτική επιθυμία δεν επηρεάζεται από τη μείωση των οιστρογόνων και την εμμηνόπαυση, ενώ οποιαδήποτε προβλήματα - οργανικά ή ψυχολογικά - μπορεί να αντιμετωπισθούν σήμερα με επιτυχία από τον γυναικολόγο, τον ουρολόγο και τον ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Πολύ λίγες Ελληνίδες, όμως, φθάνουν έως τον ειδικό, για να μιλήσουν και να μάθουν.
Ελληνική έρευνα, η οποία βραβεύθηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για τη Σεξουαλική Ιατρική, δείχνει πως, αν και πάνω από το 40% των ενήλικων Ελληνίδων έχει μια σεξουαλική δυσλειτουργία και η μειωμένη ερωτική επιθυμία είναι αυτό τις στενοχωρεί περισσότερο, περίπου οι μισές δεν θα μιλούσαν γι΄ αυτό σε ειδικό.

Για καλή σεξουαλική ζωή μετά τα 40, οι επιστήμονες συνιστούν στις γυναίκες: 
1. Να γυμνάζονται καθημερινά με αεροβική άσκηση.
2. Να μην πίνουν πολύ αλκοόλ.
3. Να διατηρούν καλή γενική υγεία.
4. Να ζητούν ενημέρωση από τον γυναικολόγο τους για τις φυσιολογικές μεταβολές της ηλικίας και τη φαρμακευτική ή πρακτική αντιμετώπισή τους.
5. Για οποιοδήποτε σεξουαλικό πρόβλημα, να μη διστάζουν να επισκεφθούν ένα κρατικό σεξολογικό ιατρείο.
Τα μυστικά της καλής σεξουαλικής υγείας των γυναικών 
Να ασκείσθε καθημερινά, να μην πίνετε πολύ αλκοόλ, να συμβουλεύεσθε τους ειδικούς γιατρούς και- κυρίως- να πιστέψετε ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι θέμα ηλικίας!
Αυτά, μεταξύ άλλων, συμβουλεύει τις γυναίκες ο καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πρόεδρος της Ελληνικής Γυναικολογικής Εταιρείας κ. Γιάννης Μεσσήνης. Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες μπορούν να συνεχίσουν ώς τα 80 και τα 90 τους να έχουν ερωτική επιθυμία και σεξουαλική ζωή- και μάλιστα το ίδιο τακτικά όσο και στη νέα ηλικία!- αρκεί να έχουν μια γενικά καλή υγεία.
  

Η σταδιακή μείωση των γυναικείων ορμονών των ωοθηκών (των οιστρογόνων), που συμβαίνει με την πάροδο της ηλικίας, δεν προκαλεί μείωση της ερωτικής επιθυμίας της γυναίκας. «Μια μείωση της ερωτικής επιθυμίας σχετίζεται περισσότερο με την αντίληψη που έχει η ίδια για τα θέματα σεξουαλικότητας, με τη σεξουαλική ζωή που είχε η ίδια σε νεαρότερη ηλικία, τυχόν χειρουργικές επεμβάσεις ή συστηματικά νοσήματα από τα οποία πιθανώς πάσχει κ.ά.», επισημαίνει ο κ. Μεσσήνης. Και αναλύει τους παράγοντες αυτούς:
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Μια γυναίκα που έχει έντονη προσωπικότητα και υγιείς αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα και είχε και σε νεαρότερη ηλικία οργασμό και τακτική σεξουαλική ζωή, θα ξεπεράσει εύκολα τυχόν προβλήματα και θα συνεχίσει να έχει φυσιολογικές ερωτικές σχέσεις. Με λίγα λόγια, φροντίστε να έχετε μια καλή ερωτική ζωή στις νέες ηλικίες, για να συνεχίσετε το ίδιο και στις μεγαλύτερες!
ΟΡΜΟΝΕΣ 
Οι ορμονικές μεταβολές στη γυναίκα με την πάροδο της ηλικίας (μείωση των οιστρογόνων) επιφέρουν ορισμένες μόνον ανατομικές μεταβολές, που ελαττώνουν την ευαισθησία στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Αυτές είναι η συρρίκνωση του κόλπου (με λέπτυνση του επιθηλίου του κολπικού τοιχώματος), η μείωση της αιμάτωσης του κόλπου και η μείωση των εκκρίσεων του κόλπου (που επιφέρει ξηρότητα της περιοχής και δυσπαρευνία, δηλαδή πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή).
«Η γυναίκα θα πρέπει να επισκεφθεί τον γυναικολόγο της, ο οποίος έχει καθήκον να της εξηγήσει λεπτομερώς τη φυσιολογική λειτουργία των γεννητικών οργάνων», συμβουλεύει ο κ. Μεσσήνης. «Κατόπιν, θα πρέπει να της δώσει διεξόδους στα τυχόν προβλήματα, είτε φαρμακευτικές (όπως κρέμες οιστρογόνων ή λιπαντικές κρέμες για τη δυσπαρευνία στον κόλπο) είτε συμβουλευτικές». 

Η τεστοστερόνη, η πραγματική ορμόνη του λίμπιντο σε άνδρες και γυναίκες, παίζει σημαντικό ρόλο και στη γυναικεία ερωτική επιθυμία. Η ορμόνη αυτή εξακολουθεί να παράγεται σε μικρότερες δόσεις από τις ωοθήκες στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. «Υπάρχουν μελέτες, που δείχνουν ότι η σεξουαλική επιθυμία της γυναίκας βελτιώνεται εάν πάρει λίγα ανδρογόνα (τεστοστερόνη)», λέει ο κ. Μεσσήνης. «Δεν έχει, όμως, καθιερωθεί αυτό ως πρακτική, γιατί μπορεί να έχει επιπτώσεις (όπως τριχο φυΐα, ακμή, αύξηση της κακής χοληστερίνης, πτώση των μαλλιών κ.ά.). Η χορήγηση τεστοστερόνης για μικρό χρονικό διάστημα, σε γυναίκες με έντονη μείωση της ερωτικής επιθυμίας, αποτελεί επιλογή του θεράποντα γιατρού της».
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ 
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι επεμβάσεις στα γεννητικά όργανα (λ.χ. υστερεκτομή) δεν επηρεάζουν την ερωτική επιθυμία της γυναίκας, ούτε την ικανοποίησή της από την ερωτική επαφή. Οι επεμβάσεις για κακοήθεις παθήσεις, που είναι πιο εκτεταμένες και μπορεί να επιφέρουν δυσμορφίες στο γεννητικό σύστημα (όπως στον καρκίνο του αιδοίου), μπορεί να επιφέρουν μια μείωση της επιθυμίας για σεξ. Η αφαίρεση, επίσης, του μαστού και η απώλεια της θηλής που μεταφέρει τη διέγερση στον εγκέφαλο μέσω των νευρικών ινών, επηρεάζει τη σεξουαλική ζωή της γυναίκας. «Ο χειρουργός θα πρέπει εκ των προτέρων να εξηγήσει στη γυναίκα τις μεταβολές που θα επιφέρει η επέμβαση και να της δώσει εναλλακτικές λύσεις για τη σεξουαλική ζωή της μετά την εγχείρηση», υπογραμμίζει ο κ. Μεσσήνης.
ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ 
Καρδιοπάθειες, κατάγματα και άλλες σοβαρές παθήσεις μπορεί να επιφέρουν την αποχή από το σεξ ή την προσοχή κατά την επαφή. Συμβουλευθείτε τον θεράποντα γιατρό σας για τον τρόπο που μπορείτε να έχετε με ασφάλεια μια σεξουαλική επαφή και συζητήστε το θέμα με τον σύντροφό σας (νέοι τρόποι και νέες στάσεις, καθώς και ερωτικά βοηθήματα, μπορεί να δώσουν στη γυναίκα την ίδια
ή και περισσότερη ευχαρίστηση).
ΑΣΚΗΣΗ 
Οι γυναίκες που ασκούνται συστηματικά έχει βρεθεί ότι διατηρούν καλύτερη σεξουαλική ζωή, κυρίως γιατί η άσκηση δημιουργεί καλή διάθεση και τις βοηθά να μην αισθάνονται έντονα τις φυσιολογικές μεταβολές της ηλικίας. Η απλή αεροβική άσκηση, το καθημερινό περπάτημα της μισής έως μιας ώρας, αρκεί για καλή σωματική, ψυχική και σεξουαλική υγεία.
ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ 
Ορισμένα φάρμακα, όπως είναι αντιυπερτασικά και ψυχιατρικά, μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την ερωτική επιθυμία. Γι΄ αυτό, συμβουλευθείτε σχετικά τον θεράποντα γιατρό σας, για τυχόν αλλαγή στο συγκεκριμένο φάρμακο ή στη δόση του. Επίσης, η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ «ρίχνει» τη λίμπιντο, παρά την αντίθετη κοινή πεποίθηση.
Τι είναι η σύγχρονη σεξοθεραπεία 
Η γυναίκα μπορεί να έχει καλύτερη σεξουαλική ζωή μετά τα 45 και τα 50 απ΄ ό,τι προηγουμένως, γιατί δεν υπάρχει ο ανασταλτικός φόβος μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, αλλά και γιατί μπορεί πλέον να δει το σεξ με νέα - πιο θετική - στάση.
Αυτό το αισιόδοξο μήνυμα στέλνει στις γυναίκες ο ψυχίατρος- σεξολόγος, υπεύθυνος του Σεξολογικού Ιατρείου στο Σισμανόγλειο Νοσοκομείο κ. Κωνσταντίνος Παπασταμάτης. Και εξηγεί: «Η γυναίκα έχει την κορύφωση της ερωτικής επιθυμίας της μεταξύ των 30 και 40 χρόνων, ενώ ο άνδρας μεταξύ των 20 και 30 χρόνων. Μετά τα 40 χρόνια, εάν δεν υπάρχει παθολογικός λόγος, η γυναίκα μπορεί να έχει σεξουαλικές σχέσεις έως τα βαθιά γεράματα, γιατί δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο από τη Φύση. Οι μεταβολές της εμμηνόπαυσης είναι φυσιολογικές και παροδικές και μπορεί να αντιμετωπιστούν θαυμάσια με τη βοήθεια του γυναικολόγου, του ενδοκρινολόγου και του ψυχοθεραπευτή».
Τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά και της επιστημονικής έρευνας, έχουν πέσει την τελευταία δεκαετία αποκλειστικά στον άνδρα και κυρίως στις διαταραχές της στυτικής λειτουργίας του. «Έτσι, έχει γίνει μικρότερη πρόοδος στην αντιμετώπιση της γυναικείας σεξουαλικής δυσλειτουργίας», επισημαίνει ο κ. Παπασταμάτης.
  

«Είναι, πάντως, γεγονός ότι η γυναικεία σεξουαλική λειτουργία είναι πιο σύνθετη από αυτή του ανδρός και γνωρίζουμε γενικά λίγα πράγματα για τους μηχανισμούς της».
Οι μελέτες - κυρίως στο εξωτερικό - δείχνουν ότι τα πιο συχνά σεξουαλικά προβλήματα των γυναικών είναι κατά σειρά συχνότητας:
1) η μειωμένη επιθυμία
2) η έλλειψη οργασμού
3) ο κολεόσπασμος (σε απόσταση από τα άλλα δύο).
«Πολλές φορές και οι ίδιες οι γυναίκες δεν γνωρίζουν το σεξουαλικό πρόβλημά τους και μας το αποκαλύπτουν μιλώντας για άλλα θέματα», τονίζει ο κ. Παπασταμάτης. «Διεθνώς, και ειδικότερα στην Ελλάδα, οι γυναίκες πηγαίνουν στα σεξολογικά ιατρεία πολύ λιγότερο από τους άνδρες και αυτό πιστεύουμε ότι οφείλεται σε κοινωνικούς λόγους (στην ανδροκρατική αντίληψη της κοινωνίας μας)».
Οι αντιλήψεις και οι πεποιθήσεις που δημιουργούν αρνητική στάση για το σεξ διαμορφώνονται με την επιρροή του οικογενειακού και του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. «Αυτό σημαίνει ότι είναι προϊόντα μάθησης», λέει ο κ. Παπασταμάτης. «Επομένως, κάθε γυναίκα μπορεί, με την κατάλληλη επιστημονική βοήθεια, να αποκτήσει νέες γνώσεις για το σεξ, να δει το θέμα υπό νέα οπτική γωνία και να περάσει στη μέση ηλικία μια καλύτερη σεξουαλική ζωή από αυτή των προηγούμενων δεκαετιών».
Πολύτιμη βοήθεια δίνει η σύγχρονη σεξοθεραπεία
« Η σεξοθεραπεία είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, με συγκεκριμένες τεχνικές (όπως τις όρισαν οι Μάστερς και Τζόνσον) για κάθε διαταραχή», εξηγεί ο κ. Παπασταμάτης.
«Συνδυάζεται με την τεχνική μιας μεγάλης, σύγχρονης και δημοφιλούς ψυχοθεραπευτικής σχολής, της γνωσιακής- συμπεριφεριολογικής. Στόχος είναι να τροποποιήσουμε αρνητικά συναισθήματα της γυναίκας και διαστρεβλωμένες απόψεις και προσεγγίσεις της σχετικά με τον εαυτό της και το σεξ. Προσπαθούμε με τον τρόπο αυτό να κάνουμε τη γυναίκα πιο ευέλικτη και πιο προσαρμοστική στις σύγχρονες αντιλήψεις. Η θεραπεία γίνεται σε εβδομαδιαία βάση, για ένα διάστημα λίγων ή περισσοτέρων μηνών. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά».
Οι επιστήμονες του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, παρουσίασαν πρόσφατα στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Σεξουαλικής Ιατρικής στη Βιέννη μια μελέτη η οποία βραβεύθηκε ως η καλύτερη κλινική εργασία στη μελέτη της γυναικείας σεξουαλικής δυσλειτουργίας για το 2006.
Υπολογίζεται γενικά ότι μία στις τρεις ενήλικες γυναίκες έχουν μια σεξουαλική δυσλειτουργία και ότι μία στις επτά γυναίκες έχει πρόβλημα οργασμού. Σκοπός της εργασίας ήταν να εκτιμήσει για πρώτη φορά εάν αυτό που ιατρικά αξιολογείται ως «γυναικείο σεξουαλικό πρόβλημα» γίνεται αντιληπτό ως πρόβλημα και από την ίδια την γυναίκα. 

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε γυναίκες 18 έως 72 ετών (κατά μέσο όρο 43 ετών), οι οποίες επισκέφθηκαν ένα δημόσιο νοσοκομείο για κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας και τους ζητήθηκε ανώνυμα να απαντήσουν δύο ειδικά ερωτηματολόγια.
Οι 8 στις 10 δήλωσαν πως ήταν ικανοποιημένες από τη σεξουαλική τους λειτουργία, ενώ οι 2 στις 10 πως ήταν δυσαρεστημένες. Όσο πιο μεγάλης ηλικίας ήταν μια γυναίκα τόσο πιο μειωμένη ήταν η σεξουαλική της επιθυμία, πιο δύσκολα διεγειρόταν, δυσκολότερα ερχόταν σε οργασμό και φυσικά τόσο λιγότερο έμενε ικανοποιημένη από τη σεξουαλική επαφή.
Περισσότερες από τις 4 στις 10 (το 41,2%) ανέφεραν πως αντιμετώπιζαν τουλάχιστον μια σεξουαλική δυσλειτουργία. Αυτό που τις ενοχλούσε περισσότερο ήταν η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία. Μόνο το 57,4%, όμως, θα ήθελε να συζητήσει το σεξουαλικό πρόβλημά της με έναν ειδικό επιστήμονα.
Τα δεδομένα από την οκταετή λειτουργία της ανοικτής γραμμής του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας, δείχνουν ότι το σεξ και η σεξουαλική υγεία είναι ταμπού για πολλές Ελληνίδες και ίσως μόνον οι νέες διεκδικούν μια καλύτερη και έγκυρη ενημέρωση γι αυτά τα ευαίσθητα θέματα. Το 40% των γυναικείων τηλεφωνημάτων στο ΚΕ.Σ.Α.Υ. προέρχεται από άτομα ηλικίας 20-29 ετών και ακολουθούν στη σειρά, οι γυναίκες ηλικίας 30-39 ετών (28%) και 40-49 ετών (14%).
Μόνο μία στις τρεις γυναίκες που επικοινώνησαν με την γραμμή του ΚΕ.Σ.Α.Υ., για να λάβουν ανώνυμα πληροφόρηση, είχαν τολμήσει να μιλήσουν με τον γιατρό τους σχετικά με τα θέματα που τις απασχολούσαν.
Όλα διορθώνονται, χειρουργικά ή φαρμακευτικά 
Παθολογικά προβλήματα, που σήμερα λύνονται εύκολα, μπορεί να αποτελούν την αιτία για την κακή ή ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή της γυναίκας.
«Τα προβλήματα αυτά είναι η ακράτεια προσπάθειας, μια κυστεοκήλη, μια ορθοκήλη, ένα συρίγγιο, χρόνιες ή ατροφικές κολπίτιδες, το αίσθημα επιτακτικής ούρησης κ.ά.», εξηγεί ο διευθυντής του Ουρολογικού Τμήματος στο Νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» κ. Ν. Αντωνίου. «Οι γυναίκες συχνά ντρέπονται να τα ομολογήσουν στον ερωτικό σύντροφό τους και απέχουν από τη σεξουαλική πράξη. Όλα αυτά, όμως, διορθώνονται σήμερα, με χειρουργικό ή φαρμακευτικό τρόπο».
Το πιο συχνό πρόβλημα είναι η ακράτεια προσπάθειας, που είναι αποτέλεσμα πολλών τοκετών, καισαρικής τομής, χαλάρωσης του πυελικού εδάφους κ.ά. και επιδεινώνεται με την εμμηνόπαυση. Μόνο στη Βρετανία, υπολογίζεται ότι τρία εκατομμύρια γυναίκες πάσχουν από αυτή το πρόβλημα.
«Το 8-10% των γυναικών υπολογίζουμε ότι πάσχει από κάποιας μορφής ακράτεια», επισημαίνει ο κ. Αντωνίου. «Η αντιμετώπιση είναι μόνο χειρουργική, με την τοποθέτηση των ταινιών ελευθέρας τάσεως (ΤVΤ), με μια μικρή τομή στο κολπικό τοίχωμα. Η γυναίκα μένει στο νοσοκομείο μία μόνο ημέρα».
Χειρουργικά αντιμετωπίζονται και άλλες παθήσεις, όπως η κυστεοκήλη και η ορθοκήλη, ενώ για το αίσθημα επιτακτικής ούρησης συνιστώνται αντιχοληνεργικά φάρμακα. Τα νέα φάρμακα μπορεί μάλιστα να τοποθετούνται από τη γυναίκα με ένθετα αυτοκόλλητα στο κοιλιακό τοίχωμα.
«Παράλληλα, συνιστούμε στις γυναίκες ασκήσεις πυελικού εδάφους», λέει ο κ. Αντωνίου. «Ο γιατρός, πάντως, που εξετάζει το σεξουαλικό πρόβλημα μιας γυναίκας, πρέπει να ζητά οπωσδήποτε έναν πλήρη γυναικολογικό και ουρολογικό έλεγχο».
Βιάγκρα και ορμονοθεραπεία 
Το βιάγκρα και τα άλλα δύο φάρμακα της ίδιας κατηγορίας (το σιάλις και το λεβίτρα) δεν συνιστώνται προς το παρόν και για τις γυναίκες, παρά τις κατά καιρούς σχετικές συζητήσεις.
«Η λήψη του βιάγκρα και των παρόμοιων φαρμάκων για τις γυναίκες έχει συζητηθεί, γιατί τα φάρμακα αυτά αυξάνουν την αιμάτωση της περιοχής των οργάνων αναπαραγωγής και προκαλούν διάταση των αγγείων», λέει ο καθηγητής κ. Γιάννης Μεσσήνης. «Δεν έχει αποδειχθεί, όμως, η ωφέλειά τους για τις γυναίκες, όπως για τους άνδρες».
Όσο για την πολυσυζητημένη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης μετά την εμμηνόπαυση, αυτή μπορεί να βοηθήσει εμμέσως τη σεξουαλική λειτουργία των γυναικών, συνυπολογίζοντας βέβαια κανείς τους ενδεχόμενους κινδύνους από τη λήψη της.
«Η ορμονοθεραπεία βελτιώνει τις μεταβολές που συντελούνται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων μετά την εμμηνόπαυση και αντιμετωπίζει τυχόν εξάψεις, αϋπνίες και άλλα μετεμμηνοπαυσιακά συμπτώματα», εξηγεί ο καθηγητής. «Έτσι, η γυναίκα νιώθει γενικά καλύτερα και έχει μεγαλύτερη διάθεση για σεξ».
Ο γυναικολόγος θα πρέπει να εξετάσει τη γυναίκα και να μιλήσει μαζί της. «Εάν διαπιστώσει ότι το κύριο πρόβλημα είναι το ορμονικό, θα της συστήσει τοπικά οιστρογόνα», λέει ο κ. Μεσσσήνης. «Εάν συνυπάρχουν αγγειοκινητικά συμπτώματα από τη μείωση των οιστρογόνων, πιθανώς να συστήσει στη γυναίκα ορμονοθεραπεία υποκατάστασης για τα πρώτα δύο-τρία χρόνια, ύστερα από συνεκτίμηση του οικογενειακού ιστορικού της και της συνολικής υγείας της». 

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι πρόσφατη μελέτη έδειξε στο περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας, έδειξε ότι η ορμονοθεραπεία στις γυναίκες γύρω στην ηλικία των 50 χρόνων ενέχει μικρότερο κίνδυνο για καρδιακό έμφραγμα σε σχέση με τις μεγαλύτερες γυναίκες. «Είναι ένα θέμα που πρέπει ακόμα να μελετηθεί», σχολιάζει ο κ. Μεσσήνης. 

Σεξολογικά Ιατρεία 
Οι γυναίκες μπορούν να απευθύνονται για ενημέρωση, διάγνωση και θεραπεία, στα εξής δημόσια εξωτερικά σεξολογικά ιατρεία:
* Αιγινήτειο Νοσοκομείο, Αθήνα (τηλ. για ραντεβού 210-72089.250)
* Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, Αθήνα (τηλ. για ραντεβού 210-8043.203)


* Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, Θεσσαλονίκη (τηλ. για ραντεβού 2310-694.634)
* Ανοικτή γραμμή του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Αριστοτέλειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, τηλ. 2310-999.099
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
απο την 
: Μαίρη Κατσανοπούλου

Γίνε ο τύπος των ονείρων της: Αυτά που (δεν) θέλουν οι γυναίκες

Ξεκινάμε από το στιλιστικό κομμάτι.
Men's Fashion Inspirations
Πετάς αυτή τη στιγμή από τη ντουλάπα σου λευκά παντελόνια που θυμίζουν παγωτατζή παλιάς εποχής κι εσύ φορώντας τα νομίζεις ότι είσαι cool και άνετος. Και τώρα που μιλάμε για παντελόνια! Βάλε στα σκουπίδια και αυτά τα κολλητά τζιν. Σε βλέπω… Πέτα τα τώρα!
Ένα κεφάλαιο από μόνα τους αποτελούν τα χαμηλοκάβαλα παντελόνια. Δεν θέλει καμία γυναίκα να βλέπει… τα οπίσθια, για να μην πω και τη «χαράδρα του Βουραϊκού» όταν σκύβεις!
Βήμα τρίτο. Αποχωρίζεσαι, όσο κι αν σε πονάει, τα μπλουζάκια που δεν είναι στο νούμερό σου και όταν σηκώνεις τα χέρια σου, φαίνεται η κοιλίτσα σου. Δεν έχεις τους κοιλιακούς του Ρουβά… Να το θυμάσαι. Στην ίδια μοίρα μπαίνουν και οι μπλούζες με τις έντονες στάμπες αλλά και αυτές με τα έντονα V που αφήνουν το δασύτριχο ή αποτριχωμένο στήθος σου απροστάτευτο.
Αν θες να το παίζεις κύριος, δεν χρειάζεται να φοράς κοστούμια σακιά που δίνουν την αίσθηση ότι έκλεψες τα ρούχα του πατέρα σου. Τόσα σακάκια-παντελόνια υπάρχουν.
Φρόντισε το παλτό-μπουφάν σου να μην έχει γούνα. Εκτός από το ότι κινδυνεύεις από τη Greenpeace, δεν αρέσει στις γυναίκες. Πώς αλλιώς να στο πει;
Κεφάλαιο παπούτσια! Αθλητικά, all star, μποτάκια. Γιατί δηλαδή μέσα από τόσες κατηγορίες, εσύ πρέπει να διαλέξεις αυτά με τη μύτη; Το Χειμώνα δεν υπάρχουν κατσαρίδες!
 Και πάμε στο τελευταίο κομμάτι που δεν αφορά τόσο στα ρούχα! Κωδικός: γένια. Είπαμε είναι ωραίο το μούσι αλλά μέχρι ενός σημείου. Δεν είναι ωραίο η κοπέλα σου να νομίζει ότι κοιμάται και ξυπνά με τον Ροβινσώνα Κρούσο. Σε αυτή την κατηγορία του τριχωτού, να προστεθεί και το εξής: Η προσπάθεια κάλυψης της φαλάκρας με τα υπόλοιπα μαλλιά που σου έχουν απομείνει. Μην το τολμήσεις, είναι για γέλια!
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/

Γυναίκα Εμμηνόπαυση Οστεοπόρωση

Γυναίκα Εμμηνόπαυση Οστεοπόρωση

Written by  Νικολαϊδου Άννα Διαιτολόγος Διατροφολόγος

Μια σοβαρή ασθένεια που παρουσιάζεται κυρίως στις γυναίκες, στα χρόνια που ακολουθούν την εμμηνόπαυση, είναι η οστεοπόρωση. Στις περισσότερες γυναίκες, η εμμηνόπαυση επέρχεται γύρω στα 48 ως 52 χρόνια, αλλά συνολικά το χρονικό όριο είναι πολύ μεγαλύτερο. Η εμμηνόπαυση μπορεί να έρθει ακόμη και στ 39 ή να καθυστερήσει μέχρι τα 58. Του σταματήματος της περιόδου, προηγείται μια μεταβατική φάση, που μπορεί να διαρκέσει μερικούς μήνες ή και μερικά χρόνια.

Σ' αυτή την περίοδο, η λειτουργία των ωοθηκών αρχίζει να φθίνει και η ωορρηξία γίνεται ακανόνιστη. Η γονιμότητα είναι περιορισμένη. Τα συμπτώματα που συνδέονται με την εμμηνόπαυση μπορεί και να εμφανιστούν μέσα στα 5 χρόνια μετά την εμμηνόπαυση. Τα χρόνια που περιβάλλουν την εμμηνόπαυση, είναι γνωστά σαν κλιμακτήριος. Στα χρόνια λοιπόν αυτά που προηγούνται της εμμηνόπαυσης, επέρχονται αλλαγές στην τακτική μηνιαία έκκριση ορμονών και στην ωορρηξία, με αποτέλεσμα τη διαταραχή του «κύκλου». Η χαμηλή αυτή έκκριση ορμονών, προκαλεί συμπτώματα, όπως εξάψεις, νυκτερινές εφιδρώσεις και ξηρότητα του κόλπου, στο μεγαλύτερο μέρος των γυναικών. Επίσης οδηγεί σε φυσικές αλλαγές, όπως η συρρίκνωση των σεξουαλικών οργάνων, κάποιου βαθμού οστεοπόρωση και αυξημένη ευπάθεια σε ορισμένα καρδιακά νοσήματα.
Παράλληλα όμως με τις σημαντικές αλλαγές που φέρνει η εμμηνόπαυση, μερικές γυναίκες, αισθάνονται ψυχολογική και συναισθηματική αναστάτωση. Ωστόσο, τα ψυχολογικά προβλήματα, δεν οφείλονται πάντα στην οιστροπενία (χαμηλή έκκριση ορμονών), αλλά και σε άλλου είδους αλλαγές στο οικογενειακό, κοινωνικό και επαγγελματικό περιβάλλον.
Ας αναφερθούμε όμως στο κυριότερο ίσως από τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στα χρόνια της κλιμακτηρίου και της εμμηνόπαυσης, την οστεοπόρωση. Στην οστεοπόρωση λοιπόν, τα οστά γίνονται προοδευτικά λιγότερο πυκνά και πιο αδύνατα, με αποτέλεσμα τα κατάγματα σπονδυλικής στήλης, γοφού και καρπού. Θεωρείται, κατ' εξοχήν, ασθένεια γυναικών, αλλά και οι ηλικιωμένοι άντρες επίσης γνωρίζουν απώλεια της πυκνότητας των οστών.
Ποιοι όμως κινδυνεύουν από την οστεοπόρωση ;
Ο κίνδυνος της ασθένειας αυτής, αυξάνεται με την ηλικία. Σχεδόν όλοι πάνω από τα 55 χρόνια τους είναι πιθανό να έχουν κάποιο βαθμό απώλειας στα οστά. Οι γυναίκες όμως είναι αυτές που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο, λόγω του ότι η έλλειψη οιστρογόνων μετά την εμμηνόπαυση αυξάνει δραματικά το ρυθμό (για λίγα χρόνια) με τον οποίο χάνεται η πυκνότητα του οστού.
Γιατί συμβαίνει αυτή η αλλαγή (μείωση) της πυκνότητας των οστών;
Τα οστά είναι ζωντανές δομές. Αποτελούνται από οργανικό σκελετό, στον οποίο εναποτίθενται μεταλλικά άλατα ασβεστίου και φωσφόρου. Τα οστά συνεχώς διασπώνται και επανακατασκευάζονται. Αυτή η συνεχής αλλαγή λέγεται αναμόρφωση και είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη και επισκευή μικροσκοπικών καταγμάτων, λόγω έντασης των οστών.
Νωρίς στη ζωή, ο σχηματισμός οστού υπερβαίνει τη διάσπαση και επαναπορρόφησή του. Στα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής, οι διαδικασίες είναι ίσες. Αργότερα, η επαναπορρόφηση ξεπερνάει το σχηματισμό και έτσι τα οστά γίνονται προοδευτικά πιο ελαφρά και πιο αδύνατα. Οι γυναικείες ορμόνες, επηρεάζουν το ρυθμό με τον οποίο απορροφάται το ασβέστιο από τα οστά. Αμέσως μετά την εμμηνόπαυση, όταν μειώνονται τα επίπεδα ορμονών, οι γυναίκες χάνουν γρήγορα την πυκνότητα των οστών. Η οστεοπόρωση είναι δηλαδή μία «παιδική ασθένεια». Όσο καλύτερα δημιουργηθούν τα οστά στην παιδική ηλικία τόσο λιγότερο κινδυνεύουμε ως ενήλικες από προβλήματα της έλλειψης του ασβεστίου .
Ποια όμως είναι τα αποτελέσματα της ασθένειας;
Τα πιο φανερά αποτελέσματα της οστεοπόρωσης είναι η αυξημένη τάση των οστών να σπάνε, με την ελάχιστη εφαρμοζόμενη δύναμη.
Στις μεσήλικες γυναίκες, που έχουν περάσει την εμμηνόπαυση, τα πιο κοινά κατάγματα είναι του καρπού και των σπονδύλων. Στους πιο μεγάλους ανθρώπους, άντρες - γυναίκες, το πιο συνηθισμένο κάταγμα είναι στο γοφό. Οι άνθρωποι με οστεοπόρωση, μπορεί να κοντύνουν λόγω κατάρρευσης σπονδύλων. Μπορεί ακόμα ν' αποκτήσουν μια προεξέχουσα καμπύλη της σπονδυλικής στήλης. Σε μερικές περιπτώσεις η καμπύλη είναι τόσο ακραία ώστε το κεφάλι πιέζεται κάτω προς το στήθος. Η καθίζηση ενός σπονδύλου, μπορεί να προκαλέσει μυϊκή αδυναμία και πόνο, λόγω πίεσης κάποιου νεύρου της σπονδυλικής στήλης.
Υπάρχει θεραπεία για την οστεοπόρωση;
Δυστυχώς, η οστεοπόρωση, δεν είναι δυνατόν να αναστραφεί. Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει θεραπεία της ασθένειας. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε, είναι πρόληψη. Ένα από τα πιο καλά προληπτικά μέτρα, είναι η επαρκής λήψη ασβεστίου, κατά την παιδική ηλικία. Οι πιο πλούσιες πηγές ασβεστίου είναι το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, η σόγια, τα μπρόκολα, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, οι σαρδέλες και ο σολομός κονσέρβα (όταν τρώγονται μαζί με τα κόκαλα). Οι άνθρωποι με καθιστική ζωή, που πίνουν γάλα για να πάρουν ασβέστιο, να προτιμούν γάλα με λίγα λιπαρά, για ν' αποφύγουν το λίπος και τις θερμίδες.
Είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι τα γερά κόκαλα ενός ανθρώπου σχηματίζονται κυρίως στην παιδική ηλικία σε συνδυασμό με σωστή και επαρκής διατροφή αλλά και γυμναστική . Οι γεροί μύες είναι αυτοί που κρατούν ολόκληρο το ανθρώπινο κορμί και περικλείουν και προστατεύουν και τα κόκαλα και όχι ο σκελετός. Γι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία τα παιδιά μέχρι και την λήξη της εφηβείας τους πολύ τακτικά χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν πρέπει να γυμνάζονται και οι ενήλικες . Κάθε μορφή άσκησης βοηθά και προστατεύει την καλή υγεία των οστών.
Μπορούμε να δυναμώσουμε τα οστά μας κάνοντας τακτικά ασκήσεις «μεταφοράς βάρους». Ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι σαφής, αλλά, όταν ασκούνται φυσικές δυνάμεις σ' ένα οστό, τα οστεοκύττταρα παρακινούνται κάπως για να αυξήσουν τη δραστηριότητά τους της δημιουργίας οστού. Κάθε άσκηση «μεταφοράς βάρους», όπως το γρήγορο περπάτημα, που γίνεται επί 20 λεπτά, τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα, συμβάλλει σημαντικά στη διατήρηση της πυκνότητας των οστών.
Άλλωστε με την πάροδο της ηλικίας, και κυρίως στους ανθρώπους που δεν γυμνάστηκαν ποτέ και συνεχίζουν να μη γυμνάζονται ή έστω να μην περπατάνε, ο κίνδυνος για κατάγματα είναι ακόμη πιο αυξημένος. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί με την πάροδο της ηλικίας, αδυνατίζει το νευρομυϊκό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού. Δηλαδή, εξασθενούν οι μυς του σώματος, με συνέπεια να μειώνονται και τα αντανακλαστικά, άρα να πέφτουμε και συχνότερα. Η άσκηση κρατάει δυνατούς τους μυς, άρα και τα αντανακλαστικά μας. Έρευνες έχουν δείξει και η πιο απλή άσκηση, όπως το περπάτημα, δυναμώνει του μυς και τα αντανακλαστικά των ποδιών, άρα μας εξασφαλίζει καλύτερη ισορροπία. Πολύ συχνά το περπάτημα, φορώντας ειδικά - βαριά γιλέκα δυναμώνει το μυϊκό σύστημα όλου του σώματος. Άλλη μια μορφή άσκησης σε ανθρώπους που δεν μπορούν να μετακινηθούν, είναι να σφίγγουν ξαπλωμένοι, διάφορα μέλη του σώματος, (χέρια, γροθιές, πόδια, γοφούς, στομάχι, πλάτη, λαιμό και αυχένα) για 8 δευτερόλεπτα, να χαλαρώνουν για άλλα 8'' και να επαναλαμβάνουν για κάθε ομάδα μελών δύο φορές. Η άσκηση αυτή σκοπό έχει να ενισχύσει την αιμάτωση των μυών στα συγκεκριμένα σημεία, με συνέπεια την αύξηση της μυϊκής μάζας. Αυτή η μορφή άσκησης, βοηθάει ακόμα και στο κάψιμο του λίπους στα συγκεκριμένα σημεία. Επίσης μπορούμε να συνδυάσουμε τη προηγούμενη άσκηση, στεκούμενοι όρθιοι μπροστά σε ένα τοίχο και προσπαθώντας με τις παλάμες μας να τον σπρώξουμε, με τις ίδιες εναλλαγές χαλάρωμα - σπρώξιμο των 8''. Προσοχή όμως σε όλες τις ασκήσεις η αναπνοή μας να είναι κανονική.
Το πιο αποτελεσματικό μέσο αντίδρασης είναι η θεραπεία αναπλήρωσης ορμονών με λήψη οιστρογόνων και προγεστερόνης, μετά βέβαια από παρακολούθηση και συμβουλή του γιατρού.
Αν και δεν έχει καθοριστεί ότι η αναπλήρωση των οιστρογόνων, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του όγκου των οστών, μπορεί όμως να εμποδίσει παραπέρα απώλειά τους. Έτσι η θεραπεία αναπλήρωσης ορμονών, μπορεί να περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τον αριθμό καταγμάτων που προκαλούνται από οστεοπόρωση στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.